czyli...
"...las i palma, kran, kanalia" - jak mawia Serce.*
W Polsce zbliżała się mało lubiana przez nas pora roku: zimna, ciemna, bura i ponura jesień. Plan na podróż był więc prosty: uciec w ciepłe kraje. Wybór padł na którąś z Wysp Kanaryjskich. Ceny biletów lotniczych zdecydowały, że tym razem będzie to Gran Canaria. No więc zbieramy ekipę, pakujemy plecaki i lecimy.
Wylecieliśmy z Krakowa ok. 9 rano. Po ponad pięciu godzinach podniebnej podróży szczęśliwie wylądowaliśmy na Las Palmas de Gran Canaria Aiport. Trzeba pamiętać o zmianie czasu: na Wyspach cofamy zegarki o godzinę.
Mieliśmy spędzić pięć dni na wyspie i zamierzaliśmy jak najlepiej wykorzystać ten czas. Odebraliśmy więc zamówiony samochód i ruszyliśmy w okolice Teroru, gdzie mieliśmy zarezerwowany pierwszy nocleg.
GPS zabrany z Polski co i rusz gubił zasięg, dlatego dotarcie do Aula-Albergue De La Naturaleza La Laurisilva zajęło nam sporo czasu. Dodatkowym utrudnieniem była bariera językowa: wiadomo, my polsko-angielscy, mieszkańcy Canarii – hiszpańscy. Na szczęście w naszej ekipie jedna osoba mówi po hiszpańsku, więc po jakimś czasie trafiliśmy we właściwe miejsce.
Wynajęty przez nas pierwszy nocleg znajdujdował się wysoko w górach, a co za tym idzie, było dosyć zimno, i padał deszcz. Czyli coś, czego nie spodziewaliśmy się doświadczyć podczas wakacji w ciepłych krajach. Ale my nie z tych, co by się przejmowali takimi drobnostkami 
, więc rozpakowaliśmy plecaki i zjechaliśmy "na dół" plażować. Nasz wybór padł na Playę de las Nieves, będącą częścią Puerto de las Nieves.
PUERTO DE LAS NIEVES
, więc rozpakowaliśmy plecaki i zjechaliśmy "na dół" plażować. Nasz wybór padł na Playę de las Nieves, będącą częścią Puerto de las Nieves.PUERTO DE LAS NIEVES
źródło: google maps
Puerto de las Nieves to port i wioska rybacka, leżąca bardzo blisko od miejscowości Agaete. To stąd odpływają promy osobowe na Teneryfę. Cechą charakterystyczną portu są białe budyneczki z niebieskimi okiennicami i drzwiami. Poza tym przypomina typowy nadmorski kurort: wzdłuż nadbrzeża znajdują się liczne knajpki i restauracje, sklepy z pamiątkami.
W ścisłym centrum znajduje się kaplica Matki Bożej Śnieżnej (Ermita de las Nieves), która jest patronką miejscowych rybaków. Wewnątrz świątyni znajduje się jeden z najważniejszych na Wyspach Kanaryjskich tryptyk Matki Bożej Śnieżnej. Kaplicę można zwiedzać tylko w określonych, przedpołudniowych godzinach.
Nieopodal kaplicy, na kamiennym schodku, wśród kaktusów, siedzi wpatrzona w ocean kobieta, trzymająca w ramionach malutkie dziecko. To posąg, przedstawiający żonę, która z utęsknieniem wypatruje powrotu męża z rybackiej wyprawy. Muszę przyznać, że poruszył mnie ten pomnik.
Idąc spacerkiem dochodzi się do punktu programu: czarnej plaży, czyli Playa de las Nieves. Podobno podczas upałów trudno tu o wolne miejsce do rozłożenia leżaka czy koca. My mieliśmy szczęście, bo – podczas umiarkowanej temperatury – mieliśmy czarną plażę tylko dla siebie
I trzeba przyznać, że ocean w połączeniu z górami robi niesamowite wrażenie! To się nazywają cuda przyrody 
Zobaczenie czarnej plaży znajduje się na liście naszych podróżniczych marzeń, dlatego dotarcie do Playa de las Nieves dało nam dodatkową satysfakcję.
Z oceanu przy Playa de las Nieves wystaje Palec Boży (Dedo de Dios). To wynurzająca się z wody skała w kształcie dłoni z wystającym palcem. Niestety, w 2005 roku tropikalna burza Delta odłamała palec, pozostawiając jedynie "Bożą Dłoń". Oto ona.
AGAETE
źródło: google maps
Jak już wspomniałam, Puerto de las Nieves znajduje się tuż przy Agaete. Dlatego też ta miejscowość stała się następnym punktem naszego zwiedzania.
Agaete nie jest dużym miastem. W jego centralnym punkcie stoi utrzymany w stylu eklektycznym kościół Niepokalanego Poczęcia. Przed świątynią jest plac, który – sądząc po ilości ludzi – jest także centrum spotkań towarzyskich.
W Agaete znaleźliśmy nasz pierwszy miradores, czyli punkt widokowy. I widzieliśmy: dachy białych domków i spieniony Atlantyk
W ostatniej chwili, opuszczając już Agaete, zauważyliśmy wysoko wyskakujące ponad mur fale oceanu. Bez wahania zawróciliśmy w tamtą stronę. Jednak zdjęcia nie są w stanie oddać wrażeń, jakie odczuwałam patrząc w turkusowe fale.
TEROR
źródło: google maps
Teror to miasteczko, które zrobiło na mnie chyba największe wrażenie. Być może dlatego, że byliśmy tam wieczorem, latarnie pięknie podświetlały zabytkowe, pochodzące nawet z XVIII i XIX wieku, drewniane balkony. To właśnie te balkony są chlubą mieszkańców Teroru. Kanaryjczycy bardzo o nie dbają i często ozdabiają, np. kwiatami.
Terorze znajduje się bazylika Matki Boskiej Sosnowej, która jest patronką Gran Canarii. Według ledendy, w XV wieku, na rosnącej w lesie Aterura sośnie objawiła się Maryja. Wówczas w tym miejscu wzniesiono kaplicę, a następnie kościół. W przedpołudniowych godzinach w bazylice można oglądać figurę Matki Boskiej Sosnowej. Natomiast 7 września do Teroru pielgrzymują tysiące mieszkańców wyspy.
ARUCAS
źródło: google maps
Do Arucas zawitaliśmy późnym wieczorem. I być może z tego powodu nie skorzystaliśmy z jednej z podstawowych atrakcji tego miasta: zwiedzania destylarni rumu, oczywiście wraz z degustacją
Bowiem właśnie w Arucas znajduje się Arehucas – największa i najstarsza destylarnia rumu w Europie. Już z daleka widać ceglany komin z białym napisem. Obecnie produkuje się tam ok. 20 rodzajów likierów. Jednak najsłynniejszym produktem Arehucas jest ron miel, czyli bardzo słodki rum z miodem. Po destylarni można odbyć darmową wycieczkę z przewodnikiem.
Nad Arucas góruje kościół św. Jana Chrzciciela, który jest jedną z ładniejszych świątyń, w jakich byłam. Powstawał przez prawie cały XX wiek z wydobywanego w okolicy szaro-niebieskiego kamienia. Co ciekawe, kościół ten budowany był bez użycia nowinek technicznych, a więc wszystko powstawało ludzkimi rękami. Katedra ma ok. 65 metrów wysokości.
ARTENARA
źródło: google maps
Artenara to naprawdę ładne miasto. Ma w sobie to coś magicznego i klimatycznego. Niestety, trafiliśmy tam w deszczową i mglistą pogodę, więc połowę pięknych widoków z miradores mogliśmy sobie tylko wyobrazić...
Charakterystyczną cechą Artenary są liczne pozostałości domów-jaskiń, zamieszkiwanych niegdyś przez pierwotny lud Gran Canarii, czyli Guanczów. W jednym z takich miejsc zostało założone Casa Cueva Museo Santiago Aranda – muzeum etnografii mieszkalnej. Można tam obejrzeć regionalne meble, przedmioty i narzędzia. Można zobaczyć łóżka, stoły, garnki, łopaty, obrazy, naczynia... – dosłownie wszystko. Domyślam się, że Guanczowie żyli w bardziej prymitywnych warunkach niż te przedstawione w muzeum, ale mimo to mieszkania w jaskiniach są bardzo ciekawe i na pewno warto tam zajrzeć. Zwiedzanie muzeum jest darmowe, jednak ponieważ jest ono stale zamknięte, na wizytę trzeba się wcześniej umówić. My mieliśmy dużo szczęścia, bowiem "za nas" umówiła się grupa Niemców, a my po prostu weszliśmy z Nimi
Nieco dalej znajduje się wykuta w skale kapliczka Matki Boskiej z Jaskinii. Znajdujące się tam ambona, ołtarz oraz chrzcielnica zostały wykonane z wulkanicznego tofu.
Rio de Janeiro ma pomnik Chrystusa Odkupiciela, Świebodzin ma figurę Chrystusa Króla, a Artenara... Mirador del Corazon de Jesus (Mirador de Christo). To ustawiony w 1996 roku pomnik Jezusa. Wokół posągu znajduje się taras widokowy.
TEJEDA
źródło: google maps
Tejeda położona jest pomiędzy dwoma najsłynniejszymi szczytami Gran Canarii: Roque Bentayga (1404 m n.p.m.) i Roque Nublo (1813 m n.p.m.). My skoncentrowaliśmy się na Roque Nublo i będących obok niego Roque San Jose, El Fraile oraz La Rana. Parking dla turystów znajduje się niemal pod samymi szczytami. Pozostaje ok. godzina pieszej drogi. Jednak zdobycie Roque Nublo możliwe jest tylko dla miłośników wspinaczki, bowiem wejście na skałę wymaga specjalistycznego sprzętu oraz umiejętości. W bezchmurną pogodę z Roque Nublo widać znajdujący się na Teneryfie wulkan Teide.
W Tejedzie znajduje się kościół Iglesia de Nuestra Senora del Socorro. W 1920 roku pochłonął go wielki pożar. Z ognia ocalała jedynie figura Jezusa Chrystusa we Krwi (uwaga!, figura drewniana).
MASPALOMAS
źródło: google maps
A teraz to, z czym kojarzą się Wyspy Kanaryjskie: plaża! 
Piasek, ocean, słońce... Czyli cieplejsza strona wyspy. Spotkaliśmy to w Maspalomas. To tutaj znajdują się najpopularniejsze plaże Gran Canarii. Na południu wyspy pogoda pozwala na całoroczne plażowanie. Woda w oceanie oscyluje wokół 18-22°C, a na piasku wygrzewają się tłumy turystów głodnych słońca. My plażowaliśmy na Playa del Ingles. Ocean jest fantastyczny!
Piasek, ocean, słońce... Czyli cieplejsza strona wyspy. Spotkaliśmy to w Maspalomas. To tutaj znajdują się najpopularniejsze plaże Gran Canarii. Na południu wyspy pogoda pozwala na całoroczne plażowanie. Woda w oceanie oscyluje wokół 18-22°C, a na piasku wygrzewają się tłumy turystów głodnych słońca. My plażowaliśmy na Playa del Ingles. Ocean jest fantastyczny!
Po kilku godzinach spędzonych na plaży poszliśmy zdobywać słynne wydmy. Jednak po drodze natrafiliśmy na atrakcję, która sprawiła nam niesamowitą radość, a której nie było wzmianki w żadnym czytanym przez nas przewodniku. Spotkaliśmy wielbłądy, na których mogliśmy się przejechać 
Po spotkaniu z dromaderami poszliśmy wreszcie na największą atrakcję Maspalomas: Dunas de Maspalomas, czyli wydmy. Jak dotąd miałam okazję zobaczyć tylko nasze rodzime wydmy z Łeby. Chłopaki nie widzieli ich w ogóle. Wydmy kanaryjskie zajmują powierzchnię ok. 400 ha i fajnie jest je zobaczyć. Niektórych z nas wyciszyły, innych zachęciły do skakania i turlania
PUERTO RICO
źródło: google maps
Po zmroku pojechaliśmy do będącego największym kurortem południowo-zachodniego wybrzeża Puerto Rico. W mieście tym dominują hotele i apartamentowce, a przystań wypełniają luksusowe jachty. Wszędzie pełno świateł, neonów, głośnej muzyki, ludzi. Byłam przytłoczona panującym tam przepychem.
LAS PALMAS
źródło: google maps
W ostatnim dniu pobytu na wyspie odwiedziliśmy jej stolicę: Las Palmas de Gran Canaria. Jest to ładna miejscowość, jednak nie brakuje w niej tego, czego (chyba) w większości stolic: ludzi i betonu. A że tego dnia było gorąco, szybko zaczęliśmy się czuć poirytowani tłumem i wszechobecnym asfaltem. Wcześniej jednak zdążyliśmy co-nieco zobaczyć.
Podobno podczas swoich podróży Krzysztof Kolumb trzykrotnie zatrzymywał się w Las Palmas de Gran Canaria. Legenda głosi, że w 1492 roku zatrzymał się w domu, w którym obecnie znajduje się muzeum nazwane jego imieniem. W Museo Casa de Colon znajdują liczne eksponaty związane z podróżnikiem: makiety okrętów Kolumba, zrekonstruoane wnętrze jego kajuty, mapy, urządzenia żeglarskie. My, ze względu na brak czasu, byliśmy tylko przed muzeum.
Tuż przy Museo Casa de Colon stoi katedra świętej Anny. Wejścia do niej strzegą posągi ośmiu psów, rozmieszczonych na placu świętej Anny.
Las Palmas to także urokliwe wąskie uliczki i świetny widok z tarasu biblioteki miejskiej.
TELDE
źródło: google maps
W Telde mieliśmy dwa noclegi. Ale poza spaniem i szukaniem miejsca do parkowania, nie spędziliśmy tam dużo czasu. Dlatego możemy się pochwalić tylko pięknym widokiem z balkonu. Kawa na tarasie, z jednej strony góry, z drugiej ocean – żyć nie umierać
Z INNEJ BECZKI...
Palmy na ulicach zawsze mnie zachwycają. Nie wiem, czy dlatego, że nie mam ich na codzień, czy po prostu są takie fajne. Tak czy inaczej: gdzie zobaczę palmę, kaktusy lub inną egzotyczną roślinność, tak robię zdjęcie. Oto ta właśnie flora z Gran Canarii.
...I CO JESZCZE?
Jeszcze chcę pokazać, jak kręte są kanaryjskie górskie dróżki. Dobrze, że mieliśmy niekiepskiego kierowcę i udało nam się nie powypadać z samochodu
OSTATNIE CHWILE NA GRAN CANARII...
Ostatnią rzeczą, którą zrobiliśmy na Gran Canarii była kąpiel w oceanie. Dotarliśmy na Playa de Cabron, gdzie woda jest tak czysta, że widać pływające rybki. My mieliśmy jedynie małe okulary do nurkowania, ale podobno z lepszym sprzętem można tam zobaczyć cuda. Ale to następnym razem
Teraz, patrząc za okno na kończący się mroźny początek lutego, oddychając warszawskim smogiem i licząc kartki z kalendarza do nastania cieplejszych dni, serce krzyczy: wróć na wyspy! Ale, jak na razie, wspomnienia i zdjęcia muszą wystarczyć
* https://www.youtube.com/watch?v=A19aaiCDabw, dostęp: 8. 12. 2016.
